อยากจะขอให้ได้พบ แค่เพียงขอให้ได้พบ อยากจะรู้ว่าเธอเองเป็นเช่นไร
อยากให้รู้ว่ารักเธอเนื้อเพลง
โฮเวิร์ด และผู้ช่วยพยายามไล่ล่าเขาในความทรงจำอันสับสนและซับซ้อน เป็นที่กระจ่างแล้วว่าโจเอลไม่สามารถลบแฟนสาวของเขาออกไปจากหัวได้หรอก
หัวใจของการเล่าเรื่องที่แหวกแนวนี้คืออเล็กซ์ ชายหนุ่มที่มีความปรารถนาอันแรงกล้าที่จะหลุดพ้นจากข้อจำกัดของสังคมและยอมรับตัวตนที่แท้จริงของพวกเขา อเล็กซ์เกิดมาในโลกที่ยืนกรานในคำจำกัดความที่เข้มงวดของเพศและเรื่องทางเพศ อเล็กซ์พยายามดิ้นรนเพื่อค้นหาสถานที่ของพวกเขาในโลกที่ดูเหมือนจะมุ่งมั่นที่จะบรรจุพวกเขาไว้และบังคับให้พวกเขาปฏิบัติตามบรรทัดฐานทางสังคม
ศิลปิน: แท๊ป วชิระ วงเพกา แนวเพลง: ใต้
คอร์ดเพลง บุพเพสันนิวาส จากศิลปิน ไอซ์ ศรัณยู เป็นเพลงแนวละคร ภาพยนตร์ โดยคอร์ดในเพลงนี้ประกอบด้วย
เราไกลกันอยู่คนละฟากฟ้า ไม่รู้จะอีกนานไหม และฉันเองก็จะคอย
รับข่าวสารเลขมงคล สถิติเลขดัง ดวงรายวัน รายเดือน รายปี พร้อมแนะนำวิธีเสริมดวง
ไม่ว่าอยู่แห่งไหน ดั่งเรามีสายใยผูกพัน
ส่วนที่มองอนาคตตัวเองไว้นอกจากการเขียนเพลงและเล่นดนตรีในนามวงอุษาคเนย์อันเป็นภารกิจที่รื่นรมย์ยาวนานไม่จบสิ้น การทำงานกับพรรคก้าวไกลยังเป็นภารกิจที่ขับเคลื่อนชีวิตและความฝันเคียงไปด้วยกัน หรือบทบาทของพ่อลูกสองที่ประคองความรักให้ครอบครัวอบอุ่นต่อไป
“นาฬิกาปลุกที่มีชีวิตปลุกเธอให้ตื่นขึ้นมาในบ้านของเธอ นาฬิกาที่กล่อมเธอหลับใหลตอนที่เธอยังเด็ก นาฬิกาปลุกที่นับวันก็ยิ่งเดินช้าลงเรื่อยๆ”
แต่ในขณะที่การสืบสวนของนักสืบสโตนทำให้เขาเข้าใกล้ความจริงมากขึ้น ในไม่ช้าเขาก็พบว่าตัวเองกำลังขัดแย้งกับแม็กซ์ ไรเดอร์ ศาลเตี้ยที่กระหายการแก้แค้นและชอบความรุนแรง เกิดจากเถ้าถ่านแห่งโศกนาฏกรรมและความปรารถนาที่จะแก้ไขความผิดในอดีต แม็กซ์ ไรเดอร์ออกด้อม ๆ มองๆ ตามท้องถนนในเมืองราวกับเงา เพลง ฝันที่ห่างไกล แจกจ่ายความยุติธรรมตามแบบฉบับของเขาเองให้กับผู้ที่เขาถือว่าสมควรได้รับการลงโทษ
เรื่องนี้เล่าถึงในคืนหลังจากงานปาร์ตี้ที่ห่วยแตกในนิวยอร์ก พ่อของทิม (บิลล์ ไนฮีย์) ได้เล่าให้ลูกชายของเขาฟังว่า ผู้ชายในตระกูลเขามีความสามารถในการเดินทางย้อนเวลาเสมอ ทิมไม่สามารถเปลี่ยนแปลงประวัติศาสตร์ได้ แต่เขาสามารถเปลี่ยนแปลงสิ่งที่เกิดขึ้นและเคยเกิดขึ้นมาแล้วในชีวิตของเขาได้ เขาก็เลยตัดสินใจจะทำให้โลกนี้สวยงามขึ้น…ด้วยการหาแฟนซักคน น่าเศร้า ที่มันอาจไม่ได้ง่ายดายอย่างที่คุณคิด
คิดถึงวันที่เท้าเหยียบทับน้ำค้างบนปลายหญ้า